"Τι γλυκό να σε αγαπούν και να σου το λένε''

Μόλις μπήκα σπίτι. Έχω γίνει παπί από την βροχή. Αλλάζω αμέσως και κάθομαι στο παράθυρο και κοιτάζω. Από μικρός θυμάμαι αυτήν την εικόνα. Να κάθομαι στο παράθυρο μου και να κοιτάζω έξω. Δεν ξέρω πως το είχα συνδέσει αλλά περίμενα να τελειώσει η βροχή και να βγούμε όλα τα παιδιά να παίξουμε. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα και έχω συνδυάσει αυτήν την εικόνα με αυτήν την περίοδο της ζωής μου. Ίσως και σε αυτήν την φάση να περιμένω να τελειώσει η μπόρα και να ήμαστε ξανά όπως παλαιά.
Αυτήν την στιγμή έχω τρομερή ανάγκη να ακούσω ένα αγαπημένο μου τραγούδι από τα παλιά.

"Με το γέλιο σου νιώθω πως ζω, με το δάκρυ σου νιώθω πως χάνομαι.
Τι πιο όμορφο και πιο δυνατό από αυτό που για σένα αισθάνομαι.
Η αλήθεια και το ψέμα εσύ και όλα τα άλλα στον κόσμο κομμάτια.
Τι πιο όμορφο πάνω στην γη από τα δικά μας ατελείωτα βράδια.
Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με,
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ,
Φίλα με πάλι φίλα με, ξημέρωσε με ……. σε ένα ταξίδι ερωτικό"

Θέλω να ξέρεις πώς το πιο εύκολο ήταν που σε ερωτεύτηκα, το πιο δύσκολο είναι που είσαι μακριά μου και το καλύτερο θα είναι να μαστε και πάλι μαζί.