Του παιδιού μου το παιδί….

Το post που θα ακολουθήσει δεν είναι κάποιο αφιέρωμα του animal planet για την ζωή στον βυθό. Tο post που θα ακολουθήσει είναι ένα Mini αφιέρωμα σε ένα πολύ γλυκό πλασματάκι (που πολύ θα θέλαμε να ήταν στον βυθό γιατί δεν θα μίλαγε) που ονομάζεται γιαγιά, η αλλιώς τσούχτρα.
Από την ώρα που άρχισα να βγαίνω από την παιδική μου νιρβάνα και να καταλαβαίνω τι γίνεται δίπλα μου θυμάμαι την τσούχτρα να με κυνηγάει στον κήπο με ένα κουταλάκι να φάω. Για καλή της τύχη τότε ο Ευαγγελάτος δεν είχε βγει στο γυαλί και έτσι δεν την είδαμε ούτε μια στιγμή στα κανάλια αν εξαιρέσεις εκείνη την ημέρα που βγήκε στον Κουίκ πρωί-πρωί στην λαϊκή του Πειραιά και έλεγε πόσο δύσκολα γεμίζει το καλάθι τις νοικοκυράς. Ρεζίλι μας είχε κάνει τότε. Αφού έπαιρναν τον πατέρα μου φίλοι και γνωστοί και του έλεγαν αν εγκατέλειψε την μητέρα του και ότι η κακομοίρα η γριούλα τώρα στα γεράματα χρειάζεται την βοήθεια του. Μετά να δεις το στουχτροειδές πόσο χάρηκε που το έβλεπε στην τηλεόραση. Μας είχε ζητήσει να της το γράψουμε το ψώνιο για να το βλέπει με τις φίλες της. Όπα έπιασα καλό κομμάτι τώρα. Οι φίλες τις τσούχτρας. Όλες μοντέλα. Με αγαπημένο τους χόμπι της μαζικές συναντήσεις για ανταλλαγή πληροφοριών συνταγών και προσευχών. Από μόνες τους αποτελούν αίρεση. Πρώτα από όλα μαζεύονται όλες κάθε πρωί σε ένα σπίτι, συνήθως το δικό μας (έτσι για να με εκδικείται) φτιάχνουν ελληνικούς καφέδες και αρχίζουν και τους ρουφάνε εκτός από μία που το παίζει πιο νέα την Νάνση( Αθανασία την βάφτισαν) που πίνει φραπέ χωρίς να σημαίνει ότι και αυτή δεν βγάζει παρόμοιους θορύβους ακόμα και με το καλαμάκι. Η θεματολογία τους αρχίζει με το τι έγινε την προηγούμενη μέρα. Αρχικά τι πίεση είχαν, μετά αν πήρανε τι εξετάσεις από τον γιατρό και τι της βρήκαν (αξιοθαύμαστο είναι και το γεγονός ότι τις συγκρίνουν με το ποία έχει τα μεγαλύτερα στατιστικά),και καταλήγουν στο αν η Λαμπίρη είχε καλό καλεσμένο, τις εξελίξεις του καλημέρα ζωή και βέρα στο δεξί και άλλα τσουχτροπράγματα.
Στην συνέχεια του προγράμματος τους αναφέρουν τα σχόλια τις γειτονιάς και κάνουν ιστορικές αναδρομές. Να φαντασθείτε ότι αυτόν τον γάμο της Αννούλας που μένει δύο στενά πιο κάτω τον έχω μάθει απέξω και ανακατωτά και ούτε καν είχα πάει και στο τέλος πετάνε όλες μαζί όπως και στα δελτία ειδήσεων με το «ευχαριστούμε που επιλέξατε εμάς για την ενημέρωση σας» το «και ο θεός μαζί μας» και κλείνουν το πρόγραμμα.
Ένα αγαπημένο χόμπι της εκτός από το να μας σπάει τα νεύρα και να ξεχνάει τι θα πει διακριτικότητα είναι το μαγείρεμα. Εκεί εκτονώνεται τελείως. Πιάνει ότι υλικά βρει στο ντουλάπι (ληγμένα και μη) και τα πετάει μέσα σε μια κατσαρόλα. Το ακόμα χειρότερο μας βάζει να τα δοκιμάσουμε. Και εμείς τα πετάμε. Δεν θα ξεχάσω πρόπερσι της παναγίας που είχε βάλει αυγά στο τραπέζι που είχαν ακόμα κόκκινη μπογιά και αν τις πεις ότι μα καλά ακόμα να τα πετάξεις έτοιμη την έχει την ατάκα ότι εμείς το 1941 δεν είχαμε να φάμε αλλά που να καταλάβει οι άλλαξαν οι εποχές και πλέον ακούμε Βίσση και φυσικά δεν έχουμε τάσεις αυτοκτονίας. Από το πολύ ληγμένο που έχει φάει η τσούχτρα έχει πάθει ανοσία. Δεν παθαίνει τίποτα.
Δεύτερο αγαπημένο της χόμπι είναι η τηλεόραση (από πού πήρε αυτό το παιδί). Στις 2 το μεσημέρι στήνεται μπροστά στο κουτί και ετοιμάζεται. Το τηλεκοντρόλ ανά χείρας και κάνει ζαπινγκ για να πετύχει καλό θέμα στα μεσημεριανά κι φυσικά να έχουνε περισσότερα πράγματα να πούνε την άλλη μέρα με τις άλλες. Σε απογευματινή ζώνη προτιμεί βέρα στο δεξί και καλημέρα ζωή. Δεν θέλω να αναφέρω για την μεγάλη απώλεια του «λάμψη» από την ελληνική τηλεόραση που την είχαμε την τσούχτρα στο κρεβάτι. Τέτοια στενοχώρια δεν είχε ούτε όταν έχασε τον άντρα της.
Δεν θα ξεχάσω με τίποτα ένα καλοκαίρι που είχα μείνει μια ολόκληρη εβδομάδα με την τσούχτρα στο εξοχικό μας. Ένα θα σας πω πέρα από το ότι είχα ταράξει τα γαριδάκια, έβλεπα κάθε μέρα ότι σαπουνόπερα είχε δήξει η ελληνική τηλεόραση, μέχρι και την Παολίνα. Μετά την λάμψη (μεγάλη χάρη της) ερχόταν και η Νανση με την Ευαγγελία και την Ευτέρπη. Δεν μπορείτε να φανταστήτε πως ήρθαν και με βρήκαν οι δικοί μου μετά από μέρες. Σαν το Λουκάκι είχα καταντήσει. Μόνο τον Ρουβά δεν έβριζα.
Φυσικά το αγαπημένο της είναι η εκκλησία. Εκεί που τα δίνει όλα. Εκεί γίνεται άλλος άνθρωπος. Αν έχει και καμιά κηδεία η γάμο; Εκεί ανάβουν τα τακάκια!!!! Κάθεται γιατί μετράει διπλά. Μπορεί να ακούει και ψαλμούς αλλά και να έχει θέμα και με τα άλλα τα τρελοκόριτσα την επομένη.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι η διακόσμηση του δωματίου της. Τρομερή. Χωρίς βέβαια την παραμικρή ύπαρξη κανόνων του feng sui. Όλο το δωμάτιο γεμάτο πετσετάκια λες και είναι βραβεία. Παντού φωτογραφίες από μακαρίτες σε σημείο να αισθάνεσαι ότι έχεις μπει σε νεκροταφείο και φυσικά οι δύο αγαπημένες μου Φώτο. Η μια με όλα τα τρελοκόριτσα του καπί στα εγκαίνια του μετρό και μια άλλη με την Νάνση με κάτι καουμπόικα καπέλα στο κεφάλι που έμοιαζαν σαν την Μαντόνα. Το καλύτερο μέσα στο δωμάτιο της είναι η μυρωδιά αυτό το άρωμα γιαγίλας που υπάρχει στον χώρο. Αυτή η αίσθηση φρεσκάδας που πλανιέται. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την γυναίκα τι κόλλημα έχει φάει μα την νευθαλίνη και έχει γεμίσει όλο τον κόσμο, από ντουλάπες μέχρι και κάτω από το στρώμα της.
Αγαπημένη της μουσική είναι αυτή που παίζει ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός που ακούει και δεν είναι κανένας άλλος από «την πειραϊκή εκκλησία». Μερικές φορές τρώει κάποιες αναλαμπές και μας πετάει και τα σουξέ με αεροπλάνα και βαπόρια συνοδευόμενα από το σχόλιο τι ωραίες εποχές τότε καθώς και το «Νάιλον» της Βίσση (εκεί πήγε να με ξεκάνει).
Από ότι καταλάβατε το είδος αυτό στόμα έχει και μιλιά παρά έχει. Έχει πάθει ανοσία από αυτά που τρώει και δεν εξολοθρεύεται με τίποτα είναι κάτι σαν τον Χαιλαντερ . αθάνατη. Έχει γλιτώσει εις διπλούν και από πέσιμο και από το άλλο. Δεν κατάφερε να την ρίξει τίποτα. Ούτε ο αφανισμός της «λάμψης», ούτε ο κώδικας Ντα Βίντσι, ούτε οι φετινοί νικητές της Γιουροβίσιον, ούτε καν ολόκληρο ταψί γαλακτομπούρικο που της δώσαμε για να την στείλουμε.
Αυτό που έχω να δηλώσω είναι ότι όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει ότι θα ζήσει πολλά χρόνια και πετάει και την μακάβρια ατάκα-απειλή ότι «εγώ όλους θα του θάψω» (και είναι και υπερήφανη για αυτό). Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ζηλεύω τον Χούι, τον Λιουι και τον Ντιούι που ΄χουν την γιαγιά Ντακ και εμένα μου έπεσε η Μαλιφισεντ από την Ωραία κοιμωμένη. I love Γιαγιά Ντακ.